Obscurum per Obscurius

Cineres utique disperguntur ut si, morte jam annuntiata, quisque posset intueri corpus propagari et in universo sorberi.
Nihil aliud exemplum fere probamus quam id quod in speculum videmus. Sed si aliud speculum iterum propaget, vertigine corripimur. Hominem enim putamus uno corporali integumento finitum esse. Si hoc figurativum limen transgrediamur, videamus terribiles mentis accessus atque omnia quae fieri possint.
Universalis implexus ita praecipuum spatium est in quo corpus, quod tandem virtuale fiat, sine periculis dividi et omnibus rebus interesse possit. Tum manet tantum substantia, id est princeps qui primum impulsum faciat.
Theodoricus Ehrmannus in virtualibus rebus mersus est congruentibus eis quibus usus est ab anno 1983. Quae res, nullis inclusae juribus, adducebant ut ille sine fine definiret in finibus naturae rerum.
Rationem qua ei qui non idonei in tutela traditi sunt posuit vitae principium ; itaque societatis institutis disjunxit atque a mundo afuit, id quod accendebat intimum, corpus et animum.
Cum magistratibus permitteret ut curarent ea quae regerent partem vitae quae subjecta juribus est, altera pars, obscura, necesse eis evadebat. Ita T. E. notabat ancipite natura in qua alternus motus erat, finem spatii quod par gravem coercitionem libertatem obtinebat. Nam inquisitionem et vestigationem E.T. faciebat in extrema societate, itineribus ad omnia sacra mixtis.
Obscurae viae in ipso corpore reperiuntur, omnibus viribus secretam vestigationem assumit, pericula suscipiendo quae motus in animo ei excitant et emergendo in juribus immensa sacra.
Ita omnino liberam vitam scienter agebat et per multa pericula et difficultates urgente disciplina viam ingreditur in qua jus dissolvitur, immodica assiduitate.
Iter, quod est initiatio, corpus probat cum, quia certamen et resistantia perpetuae sunt, omnes motus necessarie se producant in juribus. In hoc ergo spatio non definito, E.T. acturus est sapientiam.
Animatae imagines atque vindiciae sunt pro testibus et prout in re imprimitur corpus, reciproce duplicant unicum oculum. In fissura apparet momentum ubi animo non possit regredi.
Animus, ultra alienationem mentis, explorat naturam quae dissolui non potest.
E.T. itineri adjungit figurativas imagines, magnum legum librum et Litteras Divinas. Cum neget Deum et dominum aliquem, sed semper quaerendo quomodo res interpretetur, corpus, mentem probatur in dolore et derelictione.
Cum tegumentum deserat ac dissolvatur, omni modo reperit naturam. Atque variis imaginibus et plurimis rebus destruit ac construit. Nam molitur res quae quasi effici non possint. Cum quaerat quomodo homines positi sint adversus leges, percontationes, circulos negotiatorum, publicorum virorum et religiosorum, ostendit quid queat esse et quales implexus possint ei dare veram libertatem ad mundum cogitandum.
In anno 1980 E.T. suis juribus factus est ; id tempus felix dicitur, in quo saepe homines prosiliunt in societatis vincula. Tamen in illo tempore arduum videbatur ut uteretur deverticulis. In hoc extremum saeculum homines curant exitium suum, agitantes animo ut utopias conficiant et praegredientes damnent.
Invenire spei causam est certaminis quod non fieri possit.
Tum E.T. constituit se aufugere. Tamen, cum eligat fieri ut is qui rescindatur in officina juridica, nullo modo se eripit e jure.
Immo vero, semper versatur sub juris oculis. Libertas sua est nunc restricta in minimi spatio in quo ea possit agere.
Ut Caïn in sepulcro in Dei conspectus erat, ita semper in vita progreditur, sibi conscius culparum, id quod facit magnitudine ejus, quia homo est.
Attentius custoditus, percontatur doctrinam, cum contra legibus facta produceret. .Tum nobis narrare postest eas res gestas absurdas, quae semper significant fragilitatem primae percontationis.
Haec conditio necesse est tragica. Quod putamus nos esse locum in quo rebus utimur agit multam honestatem et per violentiam versitur hoc aetatis tempus in quo rebus vitae E.T. initiavit.
Si autem juris decorisque confinia perstringantur, sola terribilisque vastitas sit. Sed E.T. dissolutionem agit in civitate cum animi vi et religione ejus qui crucem ferat.
Solus dolor ei potest efferre res gestas : itaque illa adest in tota ejus vita.
Haec enim inspirat quemdam religionem in itinere ejus et redemptionis pretium constituit. Dissipatio quae potestatem ac vim inter res juridicales accipit, est partionis corporalis. Hujus itineris modus necesse est christianus : dolor enim, peccatus, disciplina, omnesque religionis participes passim adsunt secundum iter quod semper refertur ad Cruxis stationes inter damnationem et exstasem.
Quotidie E.T. in eum locum adducitur ut non solum rationes reddat sed etiam comprobet vitam posse concipi extra leges et intra religionem.
Justitia semper servante, errore dilabitur et dissipatur vita superandi causa. Perficit ut evadat, non se ipse, sed exemplum sui quod auctoritatem exercet et tale quale omnes leges definiunt.
Jam in quotidianis rebus altius agit sicut universalis implexus, ubi persona non definita nisi in speculo rerum faciendorum.
Autem, in omni civitate, leges variant quia res gestae, cultus et res publicae differunt. Cum vitam peragraret servando praecepta tam varia, nihil aliud facere poterat nisi se definire regulis et judiciis solidioribus.
Ut ipse notat, Implexux Universalis est imago Dei et aetherum forum.
Quo institutiones severiores praeceptaque duriora sunt, eo sperare potest evadere. Sed anima ejus sola evadit.
Corpus autem ferendum est usque ad termina quibus discernitur. Sed ut persona legali sic corpore utitur : ita committit totam solutionem ut fiat locus in quo transeat. Potuisset vitam agere in intimo sed praeponit maximam nudationem particepsque fit in complexibus qui, qui clandestini sunt, videntur " terrae incognitae".
Mutationibus, corporum sexorumque societate, confestim secretis itineribus utitur quae initiationum sunt.
Quorum leges claras faciunt res gestas. Et in claritate amissa, rursus invenit cognitionem dissolutionis qua vitam suam aedificat. Personna legali aperta, egesta, corpore amisso in multitudine, sola manebat Dei imago qua responderet primordialibus quibusquam et petefacere quod est verum.
In hac re etiam, ratione inquirit atque se vertit ad omnes religiosas congregationes aut ordines quoque loco intrat et compenetrat, ab altera ripa usque ad alteram, ab nocte usque ad lumen. Religionis et societatis contextus quem visit residet tam in eo qui se condit quam in eo qui se ostendit in pompis in ipso lumine.
Omnibus primam quaestionem monet : quomodo is qui non idoneus est fit particeps animorum communionis ?
Si vero animus et intactum corpus esst, valde esset Theodorici Ehrmanni animus, per omnes partes trajectus ab magna juris lacuna. Vorago in qua abducerentur, mixta, bonum et malum, et dolor quae evenit veritatem ejus faceret : "Cogito ergo sum, doleo ergo sum".
Chaos, scilicet, est omnium rerum principium et, quasi in perturbatione, E.T. credit stigmata sibi esse. Itaque crux ei est figurativa imago quae decet. Corpus oblatum in remissionem culparum sacrificatum, per dolorem retinuit in iter quod solum probatur in abolitione sui.
E.T. semper exercet notioni de pleno atque viduo, cumulando, accumulando et multiplicando imagines. Disjectus, nihil potest aliud nisi locum dare potest huic rei quae definiri non potest, id est animae.
Cum Universali Implexu, invenit justum motum similem vitae suae. Locus terrestris dirrumpitur, jus deperditur, res ubique praesentes esse possunt et implexus proponit novam societatis constitutionem.
Haec est nova utopia quae credamus mundum posse mutari aut certe commentum esse.
Ille est in numero eorum qui initiati sint et celerius quam alii comprehendit auctoritatem illius novi spatii.
In anno 1999, in saeculi fine, potest relinquere tutellam ut revertatur ad civilia instituta cum haec dissolvuntur.
Universus Implexus rursus definit homines singulos et officia auctoris inter plurimas res cognitas semper mutabiles. E.T. est peritus jurum auctorum, quod est gravissimum.In virtuali mundo, animus optime obsistat.

Ad augusta per angusta